Alexander Elfrink probeert uit alle macht alles op een rijtje te krijgen. Wat niet makkelijk is als je jezelf steeds vragen stelt bij wat anderen voor vanzelfsprekend aannemen. Als zanger die meer praat dan dat hij zijn gitaar laat spreken probeert Alexander een evenwicht te vinden tussen zijn constante verbijstering en de dagelijks tegenstrijdigheden. En tracht hij uit alle macht het dagelijks ongemak te omarmen; voor jou, voor jullie, voor ons allemaal. Zodat wij ons niet hoeven te stoten aan de stenen waar Alexander zijn poten voortdurend aan open haalt.
Alles wat gisteren voor onmogelijk werd gehouden, vandaag normaal is en morgen als Boomergedachte wordt weggezet, wordt door Alexander door de shredder gehaald; dat ruimt zo lekker op en geeft ruimte voor nieuwe vergezichten.
En natuurlijk hunkert ook hij naar de veiligheid en vanzelfsprekendheid van zijn favoriete jeugdserie. Zwartwit, stijlvol en in alles duidelijk en vanzelfsprekend. Maar daarom is het ook een serie. Omdat het niet echt bestaat. Omdat het maar een uurtje duurt. Terwijl, die andere 23 uur per dag, daar draait het om; wordt wakker! Afijn, daar zorgt Alexander wel voor.

.